Kültür. Psikoloji. Seyahat.

"After life" dizisinden çok bahsedildi. İzledim. Ama tavsiye eder miyim bilmiyorum.  Eşini kaybetmiş bir gazetecinin hayata tutunma hikâyesi... Ricky Gervais çok iyi yazmış, muhteşem bir oyunculuk sergilemiş ve başarılı yönetmiş. Psikolojik açıdan analiz edilesi önemli sahne ve replikler içeriyor. Hele danışan ve terapist arasındaki ilişki var ki derslerde "Terapötik ilişki ne değildir?" sorusuna tam cevap olur sanırım. Tatlı ve basit bir anlatıya sahip. Dramatik anlamda iyi olsa da komedi unsurunun sadece galiz ifadelerle verilmeye çalışılması hikayenin sıcaklığına zarar veriyor.  İngiltere'nin yeşilliği, hayatın yavaşlığı ve insanların birbiriyle ilişkideki sınırları ve kimi zaman sınırsızlıkları başarılı bir biçimde resmedilmiş.  Özellikle bazı replikler var ki tekrar tekrar dinlenilmeye değer: "Canım yanıyor olsa da dünyada kendi ufak köşemi biraz olsun daha güzel bir yer yapabileceksem hayat yaşamaya değer.” ve bu:   "Mutluluk şahane bir şey. O ka

Özgürlük Yazarları" (2007) en sevdiğim filmlerden biri. Filim gerçek bir hikayeden uyarlama. Kahramanımız görevine yeni başlamış kadın bir öğretmen. İlk sınıfında çoğunlukla çeşitli biçimlerde ırkçılığa ve ayrımcılığa maruz kalmış öğrenciler var. Hayata dair umutları neredeyse kalmamış. Ama o bütün zorluklara göğüs geriyor. Öğrencilerin birbiriyle ve kendisiyle temas kurmasını sağlayarak onları yeniden hayata bağlıyor. Aşağıda seyredeceğiniz kesit de filmin en sevdiğim kısmı ve repliği. Öğrenciler, Anne Frank'ın günlüklerden çok etkileniyorlar. Sonra, ailesini Nazilerden saklayan Miep Gies adlı bir yazarı okuyor ve onu okula davet ediyorlar. Gies'in şu söyledikleri, "Her şeye rağmen iyilik yolunda neden mücadele etmeliyiz?" sorusunu çok güzel cevaplıyor. "Tek başıma ne yapabilirim ki!" mazeretini bir anda geçersiz kılıyor. Tam da İsmet Özel'in şiirindeki gibi yani: "Benim bu sası karanlığa zorla, zorlayarak tutuşmuş bir gül sıkıştırmak boynumun