Kültür. Psikoloji. Seyahat.

Nasip edene şükür. Nihayet Karadeniz'i de uzun uzun gezebildik. Yetti mi? Hayır tabi. Karadeniz öyle üç beş günde bitirilecek gibi değil. Biz yaklaşık on gün dolaştık ama benzer yerleri mecburen atladık. Yoksa en az bir on gün daha o yeşilliklerin içinde kaybolmalıydık; ama eminim artı on gün de yetmeyecekti :) Tadını çıkararak, şelalenin yanında çay içerek, bir tepede sohbet ederek geçirebilmek en güzeli olurdu. Ancak zaman azlığı nedeniyle gittiğimiz yerlere hızlıca bakıp oralardan hemen ayrılmak zorunda kaldık. Demem o ki özellikle İstanbul gibi yeşil ve temiz havanın çokça özlendiği bir şehirden geliyorsanız; Karadeniz illerine doymak pek mümkün değil. Yine de ne yapıp edin ara ara kaçın oralara. Rota  Seyahat öncesi sağlam bir rota ve zaman planlaması oluşturmak lazım. Peki buna her zaman uymak mümkün oluyor mu? Olmuyor tabi. Ama en azından takribi olarak da olsa ne zaman nereden ayrılacağınızı bilmek sizi biraz daha dikkatli davranmaya zorluyor.  Biz iki aile gittik. Tabloya,

Doğuya gittikçe yeşillik ve koca koca ormanlar daha çok sarmalıyordu bizi. Her arabaya binişimizde dışarıyı çıkıp uzun uzun yeşili yolu çekmek istiyorduk. Yaylalar, şelaleler ve vadiler arasında seçim yapınca daha Karadeniz turunu mecburen kısaltıyoruz. Merkezdeki Gülbahar Hatun Camii’ni gördük ve Sümela’ya çıktık. Sümela Manastırı müthiş bir yapı. Nasıl ve hangi motivasyonla yapılmış? Hayran olmamak mümkün değil. Kendinizi Taht Oyunlarının (Games of Thrones) setinde sanıyorsunuz. Manastır; rivayete göre Bizans İmparatoru I.Theodosius zamanında (375-395) Atina’dan gelen Barnabas ve Sophranios isimli iki rahip tarafından kurulmuş. Sümela Manastırı’nın şimdiki durumuyla varlığını 13'üncü yüzyıldan itibaren sürdürdüğü bilinmektedir. Meryem Ana adına kurulan manastırın "Sümela" adını "siyah" anlamına gelen "melas" sözcüğünden aldığı söylenmektedir. Bu ismin manastırın kurulduğu koyu renkli Karadağlar’ dan geldiği düşünülmekte ise de Sümela kelime